Υιοθεσία Ενηλίκου

   Η υιοθεσία ενηλίκου είναι επιτρεπτή όταν πληρούνται οι εξής προϋποθέσεις (άρθρο 1579 Α.Κ.) σύμφωνα με την Ελληνική Νομοθεσία:

    Ο υιοθετούμενος πρέπει να είναι συγγενής έως και τον τέταρτο βαθμό εξ αίματος ή εξ αγχιστείας αυτού που υιοθετεί είτε αυτός που υιοθετεί να υπήρξε ανάδοχος γονέας του υιοθετούμενου. Επομένως, ο/η σύζυγος έχει την δυνατότητα να υιοθετήσει το τέκνο της/του συζύγου του, καθώς συνδέεται με αυτό με συγγένεια πρώτου βαθμού εξ’ αγχιστείας.

    Ο θετός γονέας πρέπει να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον το τεσσαρακοστό (40) έτος της ηλικίας του, χωρίς να υπάρχει ανώτατο ηλικιακό όριο.

    Ο θετός γονέας να είναι μεγαλύτερος από τον υιοθετούμενο τουλάχιστον κατά δεκαοκτώ (18) χρόνια.

    Η υιοθεσία πρέπει να είναι προς το συμφέρον του ενήλικου υιοθετουμένου, μιας και σκοπός της υιοθεσίας γενικότερα είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των αναγκών του υιοθετούμενου. Ως συμφέρον του τέκνου, μπορεί να νοηθεί η εξασφάλιση ενός σταθερού και αρμονικού οικογενειακού περιβάλλοντος, η ύπαρξη μιας ήδη ουσιαστικής γονικής σχέσης του υποψήφιου θετού γονέα με τον υιοθετούμενο, η τυχόν έλλειψη φυσικού γονέα και οι εν γένει συνθήκες διαβίωσης αμφότερων των μερών.

   Δεν απαιτείται η συναίνεση των φυσικών γονέων του υιοθετουμένου, ως προϋπόθεση για τη συντέλεση της υιοθεσίας ούτε και η διεξαγωγή κοινωνικής έρευνας από κοινωνική υπηρεσία. Στην περίπτωση δε που ο υιοθετούμενος ενήλικος τυγχάνει έγγαμος, απαιτείται επιπλέον η συναίνεση του/της συζύγου αυτού, η οποία δίδεται με αυτοπρόσωπη δήλωση του/της ενώπιον του δικαστηρίου, εκτός αν η παροχή της δήλωσης καθίσταται ανέφικτη εξαιτίας σπουδαίου λόγου, όπως για παράδειγμα σοβαρή ψυχική ασθένεια.

   Η υιοθεσία ενηλίκου απαγγέλλεται από το αρμόδιο δικαστήριο, ύστερα από κοινή αίτηση αυτού που υιοθετεί και του υιοθετούμενου, ενώ σε περίπτωση που ο τελευταίος είναι ανίκανος για δικαιοπραξία (βρίσκεται, λόγου χάρη, σε δικαστική συμπαράσταση) τη σχετική αίτηση υποβάλλει ο νόμιμος αντιπρόσωπος του.

   Αποτελέσματα της υιοθεσίας:

    Δημιουργείται τεχνητή μορφή συγγένειας μεταξύ του θετού γονέα και του θετού ενήλικου τέκνου, αλλά και των κατιόντων (τέκνα, εγγόνια) αυτού, που γεννήθηκαν μετά την τέλεση της υιοθεσίας, χωρίς όμως να παράγεται καμία μορφή συγγένειας μεταξύ του θετού τέκνου και των συγγενών εκείνου που υιοθέτησε.

    Διατηρείται ο φυσικός συγγενικός δεσμός του θετού τέκνου με τους βιολογικούς γονείς και συγγενείς του. Συνεπώς, το θετό ενήλικο τέκνο κληρονομεί και κληρονομείται τόσο από τους θετούς γονείς του, όσο και από τους φυσικούς γονείς και συγγενείς του.

    Το θετό τέκνο παίρνει αυτοδίκαια το επώνυμο του θετού γονέα, πλην όμως μπορεί να προσθέσει και το πριν την τέλεση της υιοθεσίας, επώνυμό του.

    Θεμελιώνεται δικαίωμα διατροφής του θετού τέκνου πρωτίστως απέναντι στους θετούς γονείς του.

   Λύση της υιοθεσίας:

   H υιοθεσία ενηλίκου λύεται κατόπιν έκδοσης δικαστικής απόφασης, ύστερα από αγωγή του θετού γονέα ή του θετού τέκνου, αν συντρέχει παράπτωμα που δικαιολογεί την αποκλήρωση ή που συνιστά λόγο αχαριστίας του θετού τέκνου απέναντι σ’ αυτόν που το υιοθέτησε.