ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Αρ. Απόφασης: 2905/2019
Προσβολής προσωπικότητας

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

ΑΡΙΘΜΟΣ 2905/2019

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Αποτελούμενο από τη Δικαστή ………, Πρόεδρο Πρωτοδικών, που ορίστηκε με κλήρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3327/2005 και χωρίς τη σύμπραξη γραμματέως.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 1^η Φεβρουάριου 2019, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Των αιτουσών: 1. ……….. του …….., κατοίκου ……… Αττικής, οδός …….. αρ………, με ΑΦΜ ………. και 2. ……… του ……., κατοίκου ομοίως, με ΑΦΜ ……., οι οποίες παραστάθηκαν στο ακροατήριο, η πρώτη μετά και η δεύτερη δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους, ………, κατοίκου Αθηνών, οδός ……. α.ρ……. (ΑΜ/ΔΣΑ ……).

Της καθ’ης η αίτηση: ………. του ……., κατοίκου ……… Αττικής, οδός …… αρ….., με ΑΦΜ …….., η οποία παραστάθηκε στο ακροατήριο δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Αθανασίου Καρουζάκη, κατοίκου Αθηνών, οδός ………. αρ….. (ΑΜ/ΔΣΑ ……..).

Οι αιτούσες ζητούν να γίνει δεκτή η από ………. αίτησή τους που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……….., προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 7^ης.8.2017, εγγράφηκε στο έκθεμα και μετά από αναβολή προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 25^ης. 10.2017 οπότε και συζητήθηκε, πλην όμως λόγω μη εκδόσεως απόφασης παρά την πάροδο διαστήματος μεγαλύτερου του έτους εκδόθηκε η ……… πράξη αφαίρεσης δικογραφιών του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Αθηνών και εν συνεχεία η υπ’αριθμόν …….. (αρ.κατ.δικ. …….) πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία ορίστηκε νέα δικάσιμος για τη συζήτηση της υπόθεσης, αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με την υπ’αριθμόν ……….. (αρ.κατ.δικ. …….) πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών νόμιμα φέρεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου προς επανάληψη της συζήτησης (άρθρο 307 του ΚΠολΔ), η από …….. (αρ.κατ………….) αίτηση.

Ο Αστικός Κώδικας στο άρθρο 57 εδ. α ορίζει ότι όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό και προς εκείνες των επόμενων άρθρων 58, 59 και 60 του ΑΚ, συνάγεται ότι ο νόμος παρέχει προστασία στο πρόσωπο από προσβολές της προσωπικότητάς του χωρίς όμως να προβαίνει ταυτόχρονα και σε προσδιορισμό του περιεχομένου του δικαιώματος αλλά αρκείται σε καθορισμό των προϋποθέσεων και των μέσων προστασίας του δικαιώματος αυτού. Έτσι, το δικαίωμα της προσωπικότητας χαρακτηρίζεται ως “αόριστη έννοια” (Λαδάς, Γενικές Αρχές του Αστικού Δικαίου I, σελ. 409) χρήζουσα εξειδίκευσης για την οριοθέτησή της με τη χρήση κατευθυντήριων κριτηρίων (Δεληγιάννης, Η προστασία της προσωπικότητας κατά τον Αστικό Κώδικα από την άποψη των σχετικών συνταγματικών ρυθμίσεων, ΕλλΔ/νη 1997.489 επ.) ή ως “δικαίωμα πλαίσιο” (Καράκωστας, Προσωπικότητα και Τύπος, 2000, σελ. 51) που πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί με βάση τις κατηγορίες στις οποίες διακρίνονται τα επιμέρους έννομα αγαθά της προσωπικότητας. Ακολούθως, οι βασικότερες συνταγματικές διατάξεις προστασίας της προσωπικότητας είναι εκείνες των άρθρων 2 παρ. I και 5 παρ. 1, χωρίς να παραβλέπονται και άλλες που προστατεύουν ειδικότερες εκδηλώσεις του εξεταζόμενου δικαιώματος, όπως είναι εκείνες που αφορούν: το δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση των προσωπικών δεδομένων, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα (9Α), το δικαίωμα στην πληροφόρηση (5Α παρ. 1) το δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνία της πληροφορίας (5Α παρ. 2), το δικαίωμα για σύσταση ενώσεων και μη κερδοσκοπικών σωματείων (12 παρ. 1), το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης γνώμης (14 παρ. 1), το δικαίωμα απάντησης οποιουδήποτε θίγεται από υβριστικό ή δυσφημιστικό δημοσίευμα ή εκπομπή (14 παρ. 5), το δικαίωμα στην τέχνη και την επιστήμη (16 παρ. 1), το δικαίωμα για εργασία (22 παρ. (εδ. α’), η προστασία της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής (9 παρ. 1 εδ. β), ή ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης (13 παρ. 1 εδ. α), η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (24 παρ. 1). Με βάση τις σημαντικότερες από τις πιο πάνω) συνταγματικές διατάξεις, δηλαδή εκείνες των άρθρων 2 παρ. 1, που αναφέρεται στο σεβασμό και στην προστασία της αξίας του ανθρώπου και 5 παρ. 1 που αφορά στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας μπορεί να ειπωθεί ότι στο δικαίωμα της προσωπικότητας, στο πλαίσιο του ιδιωτικού δικαίου περιλαμβάνεται ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου, υπό την έννοια του απαραβίαστου πυρήνα της προσωπικότητας του ανθρώπου ως φυσικού υποκειμένου δικαίου που διακρίνει τον άνθρωπο από τα άλογα όντα και από τα αντικείμενα δικαίου (Λαδάς, ο.π., σελ. 411, Δαγτόγλου, Ατομικά Δικαιώματα, τόμος ΒΊ 1991, αριθ. 1450), και η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Η σημασία του απαραβίαστου πυρήνα της ανθρώπινης αξίας διαφαίνεται στο πεδίο της στάθμισης κατά τη σύγκρουση των δικαιωμάτων της προσωπικότητας δύο προσώπων ώστε να κριθεί ποιο θα είναι το υπερέχον στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η αναγωγή στις συνταγματικές διατάξεις, για τις οποίες μόλις έγινε λόγος, καθίσταται αναγκαία ενόψει της εντοπισθείσας αοριστίας αναφορικά με τον προσδιορισμό της έννοιας, λαμβανομένης υπόψη και της διάταξης του άρθρου 25 παρ. 1 εδ. 3 του Συντάγματος κατά την οποία τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου ισχύουν και στις μεταξύ ιδιωτών σχέσεις. Έτσι, ως προσωπικότητα ορίζεται το σύνολο των αγαθών που συνδέονται αναπόσπαστα με την αξία του προσώπου και συγκροτούν τη σωματική, πνευματική και κοινωνική ατομικότητα του (Λαδάς, ο.π. σελ. 412, Σημαντήρας Γενικές Αρχές του Αστικού Δικαίου, 1988, αριθ. 367, Παπαντωνίου, Γενικές Αρχές του Αστικού Δικαίου, 1983, σελ. 124).

Πρέπει να παρατηρηθεί ότι τα επιμέρους αυτά αγαθά σε πολύ μεγάλο βαθμό αποτελούν αντικείμενο προστασίας από διατάξεις όχι μόνον τού αστικού δικαίου αλλά και του ποινικού δικαίου όπως είναι εκείνες για την προστασία της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας, της τιμής κλπ. Τα αγαθά αυτά είναι κοινά για όλους του ανθρώπους: αξία όμως του ανθρώπου συνεπάγεται τον αυτοπροσδιορισμό του και συνακόλουθα το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και ανάπτυξης του. Η προσβολή και ενός μόνον αγαθού που αποτελεί επιμέρους έκφανση της προσωπικότητας που προστατεύεται από διατάξεις των άρθρων 57 επ. του ΑΚ στην πραγματικότητα συνιστά προσβολή της ατομικότητας του συγκεκριμένου προσώπου. Για τούτο το δικαίωμα της προσωπικότητας χαρακτηρίζεται ως ενιαίο ή καθολικό δικαίωμα που έχει απόλυτο χαρακτήρα και είναι προσωπικό και ανεξάρτητο από το αντίστοιχο δικαίωμα κάθε άλλου προσώπου, ώστε να μη μπορεί να ανήκει σε περισσότερα πρόσωπα (Απ. Γεωργιάδης, Γενικές Αρχές του Αστικού Δικαίου, 2002, σελ. 147). Μεταξύ των επιμέρους εκδηλώσεων του δικαιώματος στην προσωπικότητα κατατάσσονται αφενός η ηθική του υπόσταση και αφετέρου η ιδιωτική ζωή και η σφαίρα του απορρήτου. Στην ηθική υπόσταση του ανθρώπου, ως έκφανση της προσωπικότητας του περιλαμβάνονται η τιμή, η υπόληψη και η αξιοπρέπεια του. Γίνεται δεκτό ότι η τιμή και η υπόληψη δεν κρίνονται με βάση τις υποκειμενικές αντιλήψεις του ίδιου του προσώπου αλλά με κριτήρια αντικειμενικά δηλαδή με βάση την εκτίμηση και την αντίληψη που έχουν οι άλλοι για το πρόσωπο αυτό (Απ. Γεωργιάδης, ο.π. σελ. 149, Λαδάς, ο.π, σελ. 415, I. Σπυριδάκης, Γενικές αρχές Αστικού Δικαίου, τ.Α’, σελ. 489).

Συντρεχουσών δε των προϋποθέσεων του άρθρου 682 του ΚΠολΔ, μπορεί να ζητηθεί από τον ενδιαφερόμενο, όπως το Δικαστήριο διατάξει ασφαλιστικά μέτρα και δη τα απαιτούμενα, σύμφωνα με τις διατάξεις το)ν άρθρων 731 – 732 του ΚΠολΔ, προς προσωρινή ρύθμιση της καταστάσεως, μεταξύ των οποίων, προεχόντως εν προκειμένω, την προσωρινή παράλειψη των πράξεων που προσβάλλουν τις κατά τα άνω εκφάνσεις της προσωπικότητας του αιτούντος (Γεωργιάδη -Σταθόπουλου ΑΚ, υπ’ άρθρο 57, αριθ. 22), χωρίς, μάλιστα, στην περίπτωση αυτή να θίγεται η διάταξη του άρθρου 692 § 4 του ΚΠολΔ, που απαγορεύει την ικανοποίηση του δικαιώματος, με τη λήψη του ασφαλιστικού μέτρου, δεδομένου ότι, επί απολύτων δικαιωμάτων, όπως η προσωπικότητα, η υποχρέωση των τρίτων να μη την προσβάλλουν, ισχύει στο διηνεκές, με συνέπεια, ως εκ της υπάρξεως διαρκούς, στην περίπτωση αυτή, εννόμου σχέσεως, να μπορεί, όταν υφίσταται ανάγκη, να τεθεί προσωρινά σε λειτουργία, χωρίς, με τον τρόπο αυτό, να κινδυνεύει να ματαιωθεί ο σκοπός της κυρίας δίκης.

Στην προκειμένη περίπτωση οι αιτούσες ισχυρίζονται ότι η πρώτη εξ αυτών διατηρούσε με την καθ’ ης ομόρρυθμη εταιρία, με ποσοστό συμμετοχής εκάστης εξ αυτών 50%, καθώς επίσης ότι είχαν συστήσει και αφανή εταιρία, με ποσοστό συμμετοχής ομοίως 50%, ενώ επιπλέον για (11) περίπου έτη συγκατοικούσαν σε διαμέρισμα ιδιοκτησίας της (πρώτης αιτούσας). Ότι εξαιτίας χρόνιου προβλήματος αλκοολισμού της καθ’ ης η συνεργασία τους διεκόπη το έτος 2017. Ότι έκτοτε έχει δημιουργήσει πολλά επεισόδια εις βάρος και των δύο αιτουσών, οι οποίες συγκατοικούν, τόσο δια ζώσης με την εκτόξευση απειλών και ύβρεων, όσο και τηλεφωνικά και μέσω αποστολής μηνυμάτων στο κινητό τους τηλέφωνο. Ότι η προρρηθείσα συμπεριφορά της καθ’ ης τους έχει προκαλέσει φόβο, άγχος, στεναχώρια και έχει προσβάλλει την τιμή και την υπόληψή τους. Επικαλούμενες δε επείγουσα περίπτωση και επικείμενο κίνδυνο όσον αφορά το δικαίωμα στην προσωπικότητάς τους, ζητούν να ρυθμιστεί προσωρινά η κατάσταση και να. υποχρεωθεί προσιορινά η καθ’ ης να παραλείπει να προσβάλλει την προσωπικότητά τους, με ύβρεις και απειλές, να. απαγορευθεί να. τις προσεγγίζει σε απόσταση μικρότερη των (50) μέτρων, να απαγορευθεί προσωρινά να προσεγγίζει την οικία, τους και την έδρα, της εταιρίας της πρώτης εξ αυτών σε απόσταση μικρότερη των (50) μέτρων, καθώς και να επικοινωνεί μαζί τους τηλεφωνικά, ή με την αποστολή γραπτών μηνυμάτων, απειλουμένης κατ’ αυτής προσωπικής κράτησης διάρκειας (2) μηνών και χρηματικής ποινής (2.000) ευρώ για κάθε παράβαση της απόφασης που θα εκδοθεί. Τέλος, ζητούν να καταδικαστεί η καθ ’ης στα δικαστικά τους έξοδα.

Με τέτοιο περιεχόμενο και αιτήματα, η αίτηση, παραδεκτά και αρμόδια, εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, κατά τη διαδικασία, των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ.,22 του ΚΠολΔ), είναι δε ορισμένη και νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 57 επ. ΑΚ, 731, 732, 947 παρ.1, 176 του ΚΠολΔ και όσων αναφέρθηκαν στη νομική σκέψη στην αρχή της παρούσας. Πρέπει, επομένως, η αίτηση, να ερευνηθεί περαιτέρω για να κριθεί αν είναι βάσιμη και από ουσιαστική άποψη.

Από τη χωρίς όρκο εκτίμηση της κατάθεσης της πρώτης αιτούσας και τα έγγραφα που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι και τα αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενα υπόψη διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 παρ.4 του ΚΠολΔ), πιθανολογούνται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η πρώτη αιτούσα διατηρούσε με την καθ’ης την ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «…………» και το δ.τ. «………», με ποσοστό συμμετοχής εκάστης εξ αυτών 50%, ενώ παράλληλα είχαν συστήσει και αφανή εταιρία, ομοίως με ποσοστό συμμετοχής εκάστης εξ αυτών 50%. Πέραν τούτων οι ανωτέρω συγκατοικούσαν για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των (11) ετών σε διαμέρισμα ιδιοκτησίας της πρώτης αιτούσας. Ωστόσο, οι σχέσεις τους διερράγησαν με συνέπεια η καθ’ ης να αποχωρήσει από την ως άνω ο.ε., ενώ συνυπέγραψαν και το από …….. ιδιωτικό συμφορητικό λύσης της μεταξύ τους αφανούς εταιρίας. Έκτοτε οι σχέσεις τους ήταν ιδιαίτερα κακές, με ανταλλαγές εξωδίκων, μηνύσεων κλπ. Στις …….. η καθ’ ης εισήλθε στην εταιρία που διατηρεί η πρώτη αιτούσα, η οποία βρίσκεται σε κοντινή απόσταση με την ατομική επιχείρηση που διατηρεί η καθ’ ης (περίπου 50 μέτρα) και στην οποία βρισκόταν και η δεύτερη αιτούσα, η οποία συγκατοικεί με την πρώτη αιτούσα και τις απείλησε με τις φράσεις «θα σας σκοτώσω, θα βάλω φωτιά να καείτε ζωντανές» και «θα βάλω ζάχαρη στο φορτηγό για να καταστραφεί», ενώ την ίδια ως άνω ημερομηνία εξύβρισε και απείλησε τηλεφωνικά την πρώτη αιτούσα με τις φράσεις «καριόλα, πουτάνα γαμημένη θα γαμήσω εσένα και την οικογένειά σου, θα σας σκοτώσω όλους» και «θα σκοτώσω την πουτάνα την κόρη σου». Επίσης, σε δεύτερο τηλεφώνημα την ίδια ως άνω ημερομηνία απείλησε την πρώτη αιτούσα με τη φράση «θα σου βάλω φωτιά στην αποθήκη να καείτε σαν ποντίκια εσύ και η μαλακισμένη (εννοώντας τη δεύτερη αιτούσα), επιπλέον την ίδια ως άνω ημερομηνία τηλεφώνησε στη δεύτερη αιτούσα και την απείλησε με τις φράσεις «θα σου καταστρέψω το αυτοκίνητο», «θα σε σπάσω στο ξύλο και θα σου σπάσω τα γυαλιά να μην βλέπεις την τύφλα σου» και στις ……. την εξύβρισε και την απείλησε τηλεφωνικά με τις φράσεις «θα πιάσω τον γιο σου να του πω τι πουτάνα μάνα έχει» και «θα πάω στους γονείς σου να μάθουν τι μουνόπανο έχουν για κόρη». Οι αιτούσες ισχυρίζονται ότι η καθ’ ης τις απείλησε μέσω γραπτών μηνυμάτων κινητής τηλεφωνίας τα οποία απέστειλε στην πρώτη εξ αυτών στις ………, στις ………. και στις ………., τα οποία επικαλούνται στο σημείωμά τους, πλην όμως ουδόλως προσκομίζουν. Περαιτέρω, με την άσκηση της αιτήσεως οι αιτούσες αιτήθηκαν και πέτυχαν την έκδοση της από ……… προσωρινής διαταγής, που υποχρέωσε προσωρινά την καθ’ ης να παραλείπει α) να προσεγγίζει τις αιτούσες σε απόσταση μικρότερη των (50) μέτρων και β) να απευθύνεται δια ζώσης, τηλεφωνικά ή με οποιονδήποτε τρόπο στις αιτούσες (λεκτικά ή γραπτά) κατά τρόπο προσβλητικό, εξυβριστικό, δυσφημιστικό ή απειλητικό και γ) να ενεργεί κάθε προσβλητική της προσωπικότητας των αιτουσών πράξη. Ακολούθως πιθανολογήθηκε ότι, πλην των ανωτέρω δύο ημερομηνιών (…….. και ……..) η καθ’ ης δεν έχει πλησιάσει τις αιτούσες, δεν έχει καμία επικοινωνία μαζί τους, δια ζώσης ή τηλεφωνική, δεν έχει προβεί σε καμία σε βάρος τους ενέργεια, εξυβριστική, απειλητική, δυσφημιστική κλπ. Τα ανωτέρω επιρρωνύονται και από την κατάθεση της πρώτης αιτούσας, κατά την εκδίκαση της ένδικης αιτήσεως στο ακροατήριο, όπως αναφέρει στο σημείωμά της η καθ’ ης, σύμφωνα με την οποία, από την κατάθεση της αιτήσεως και εντεύθεν, η καθ’ ης δεν έχει επικοινωνήσει μαζί τους, ούτε τις έχει με οποιονδήποτε τρόπο ενοχλήσει, γεγονός που ουδόλως αρνούνται στο σημείωμά τους οι αιτούσες. Κατ’ ακολουθίαν όλων των ανωτέρω, δεν πιθανολογείται ότι η ως άνω συμπεριφορά της καθ’ ης είναι διαρκής και επαναλαμβανόμενη, αντίθετα ήταν παροδική και μεμονωμένη, ο δε κίνδυνος επαναλήψεως της κατά τα άνω συμπεριφοράς της δεν πιθανολογείται άμεσος και υπαρκτός, και ως εκ τούτου πρέπει να απορριφθεί η ένδικη αίτηση ως αβάσιμη στην ουσία της. Τέλος, πρέπει να καταδικαστούν οι αιτούσες, λόγω της ήττας τους, στη δικαστική δαπάνη της καθ’ ης (άρθρα 106, 176 του ΚΠολΔ), κατά τα επίσης ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Απορρίπτει την αίτηση.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στην Αθήνα και στο ακροατήριό του, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, παρουσία και της γραμματέως στις 17.5.2019.