ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ
Αρ. Απόφασης: 586/2018
Διεκδίκηση ακινήτου – πλαστή διαθήκη

Μονομελές Πρωτοδικείο Ναυπλίου

Αριθμός Απόφασης 586/2018

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τον Δικαστή …………, Πρωτοδίκη, τον οποίο όρισε ο Προϊστάμενος του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα …………….

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 7/2/2018 για να δικάσει την υπόθεση:

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ – ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ΝΠΔΔ με την επωνυμία «………..», νομίμως εκπροσωπούμενου, εδρεύοντος στο Λεωνίδιο Νότιας Κυνουρίας, που παραστάθηκε διά του πληρεξουσίου Δικηγόρου του ……….., ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ – ΚΑΘ’ ΟΥ Η ΚΛΗΣΗ: ………. του ………, κατοίκου Κορυδαλλού Αττικής, που παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου Αθανασίου Καρουζάκη (ΑΜΔΣ Αθηνών: ……..), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.

Ο ενάγων κατέθεσε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου και ζήτησε να γίνει δεκτή η από 26/4/2014 και υπ’ αριθ. ……… αγωγή του, η οποία προσδιορίσθηκε να συζητηθεί αρχικά στη δικάσιμο της 15/1/2015 και μετά από αναβολή στη δικάσιμο της 2/4/2015. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 468/2015 απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου με την οποία κρίθηκε το Πολυμελές Πρωτοδικείο αναρμόδιο και παραπέμφθηκε η υπόθεση προς εκδίκαση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου. Ακολούθως με την υπ’ αριθ. ………. κλήση προς νέα συζήτηση επανήλθε η ανωτέρω αγωγή προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου και ορίστηκε δικάσιμος η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης και η υπόθεση ενεγράφη στο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως προαναφέρθηκε και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί οι ισχυρισμοί τους και όσα αναφέρονται στα πρακτικά και τις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Επειδή κατά τη διάταξη του άρθρου 1724 ΑΚ, η δημόσια διαθήκη συντάσσεται με δήλωση από τον διαθέτη της τελευταίας του βουλήσεως ενώπιον του συμβολαιογράφου, παρουσία τριών μαρτύρων ή δευτέρου συμβολαιογράφου, παρουσία τριών μαρτύρων ή δευτέρου συμβολαιογράφου και ενός μάρτυρα σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1725 έως 1737 ΑΚ, κατά δε τη διάταξη του άρθρου 1730 παρ. 3 ΑΚ, απαγορεύεται, κατά τη σύνταξη της διαθήκης, η παρουσία οποιουδήποτε άλλου, εκτός από τον διαθέτη και τα συμπράττοντα πρόσωπα, ενώ κατά τη διάταξη του άρθρου 1732 παρ. 2 εδ. α ΑΚ, για τη διαθήκη συντάσσεται πράξη, που πρέπει να περιέχει τη μνεία ότι τηρήθηκαν οι διατάξεις των άρθρων 1729 μέχρι 1731, η οποία κατ’ άρθρο 1733 παρ. 1 ΑΚ πρέπει να διαβαστεί στο διαθέτη, ενώ ακούν τα πρόσωπα που συμπράττουν και να βεβαιωθεί σ’ αυτήν ότι αυτό έγινε. Κατά την ορθή έννοια της ανωτέρω διατάξεως (ΑΚ 1730 παρ.3), η οποία συνάγεται από το σκοπό της νομοθετικής θεσπίσεώς της, απαγορεύεται, η, κατά το χρόνο συντάξεως της δημόσιας διαθήκης, παρουσία, εκτός των κατά τα άρθρα 1725 – 1729 ΑΚ συμπραττόντων προσώπων και άλλου προσώπου, όταν η παρουσία αυτού, ενόψει των περιστάσεων, που συντρέχουν κάθε φορά, μπορεί να ασκήσει αποφασιστικό επηρεασμό στην ψυχική κατάσταση και τα συναισθήματα του διαθέτη, κατά τρόπο, ώστε η δήλωση της τελευταίας βουλήσεώς του να μην εκφράζει την ελεύθερη και αβίαστη θέληση αυτού περί της τύχης της κληρονομιάς του. Εξάλλου κατά τη διάταξη του άρθρου 1718 ΑΚ, διαθήκη για τη σύνταξη της οποίας δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις των άρθρων 1719 έως 1757 ΑΚ είναι άκυρη, εφόσον ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά. Περαιτέρω σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 438 ΚΠολΔ, έγγραφα, που έχουν συνταχθεί κατά τους νομίμους τύπους, από δημόσιο υπάλληλο ή λειτουργό ή πρόσωπο που ασκεί δημόσια υπηρεσία ή λειτουργία, αποτελούν πλήρη απόδειξη για όλους, ως προς όσα βεβαιώνονται στο έγγραφο ότι έγιναν από το πρόσωπο, που συνέταξε το έγγραφο ή ότι έγιναν ενώπιον του, αν το πρόσωπο αυτό είναι καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο να κάνει αυτή τη βεβαίωση. Ανταπόδειξη επιτρέπεται μόνο με την προσβολή του εγγράφου ως πλαστού. Τέτοια γεγονότα, που βεβαιώνονται από συμβολαιογράφο στο δημόσιο έγγραφο της διαθήκης, είτε ως γενόμενα από αυτόν, είτε ως γενόμενα ενώπιόν του, κατά των οποίων χωρεί ανταπόδειξη μόνο με την προσβολή της διαθήκης ως πλαστής είναι όσα αναφέρονται στην τήρηση των διατυπώσεων, που ορίζονται στα άρθρα 1725 έως 1737 ΑΚ και ειδικότερα, εκτός των άλλων και όσον αφορά στη μνεία ότι δεν παρίσταντο κατά τη σύνταξή της, αλλά πρόσωπα εκτός από το διαθέτη και τα πρόσωπα που συμπράττουν (ΑΠ 486/2014, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ακόμη, κατά την διάταξη του άρθρου 460 Κ.Πολ.Δ “κάθε έγγραφο μπορεί να προσβληθεί ως πλαστό. Τα ιδιωτικά και όταν με παραβολή προς άλλα αποδείχθηκαν γνήσια”. Κατά την διάταξη δε του άρθρου 461 του Κ.Πολ.Δ, “αν η πλαστογραφία αποδίδεται σε ορισμένο πρόσωπο, μπορεί να προταθεί σε οποιαδήποτε στάση της δίκης, με κύρια ή παρεμπίπτουσα αγωγή ή με τις προτάσεις ή και προφορικά όταν η υποβολή προτάσεων δεν είναι υποχρεωτική όπως και με τους τρόπους που προβλέπει ο κώδικας ποινικής δικονομίας”. Τέλος, κατά την διάταξη του άρθρου 463 του αυτού Κώδικα “όποιος προβάλλει ισχυρισμούς για την πλαστότητα εγγράφου είναι ταυτόχρονα υποχρεωμένος να προσκομίσει τα έγγραφα που αποδεικνύουν την πλαστότητα και να αναφέρει ονομαστικά τους μάρτυρες και τα άλλα αποδεικτικά μέσα, αλλιώς οι ισχυρισμοί του είναι απαράδεκτοι”. Η τελευταία αυτή διάταξη είναι ενταγμένη στο κεφάλαιο της αποδείξεως και συνιστά, ενόψει της θέσεως της, κανόνα της αποδεικτικής μόνον διαδικασίας, ο εισαγόμενος δε με αυτή περιορισμός τείνει στην ανατροπή της στρεψοδικίας και της παρελκύσεως της εκκρεμούς δίκης (Ολ ΑΠ 23/1999). Ενόψει τούτων, η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 463 Κ.Πολ.Δ αναφέρεται είτε σε δημόσια είτε σε ιδιωτικά έγγραφα, είτε αυτά προσκομίζονται προς άμεση είτε προς έμμεση απόδειξη, αρκεί ο ισχυρισμός περί πλαστότητας να προβάλλεται κατ’ ένσταση ή με παρεμπίπτουοα αγωγή. Ο κατ’ ένσταση δε προβαλλόμενος ισχυρισμός, χωρίς την προσκομιδή των αποδεικτικών της πλαστότητας εγγράφων και την αναφορά του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η πλαστογραφία (αρ. 461), των μαρτύρων και των άλλων αποδεικτικών μέσων, είναι απαράδεκτος. Εξ άλλου, για το παραδεκτό του περί πλαστότητας εγγράφου ισχυρισμού, απαιτείται η κατά το άρθρο 98 του Κ.Πολ.Δ ειδική πληρεξουσιότητα, ακόμα και όταν δεν κατονομάζεται ο πλαστογράφος (Κεραμέα Κονδύλη Νίκα ΕρμΚΠολΔ υπό άρθρο 98 σημ. 1 με την εκεί αναφερόμενη νομολογία). Τέτοια ειδική πληρεξουσιότητα δεν απαιτείται όταν το αδίκημα της πλαστογραφίας έχει παραγραφεί. Στην περίπτωση, όμως, αυτήν (παραγραφής του αδικήματος), αν η πλαστογραφία αποδίδεται σε ορισμένο πρόσωπο, ο περί αυτής ισχυρισμός δεν μπορεί να προτείνεται σε κάθε στάση της δίκης, αλλά πρέπει να προταθεί, επί ποινή απαραδέκτου, κατά την  συζήτηση, κατά την οποία προσήχθη το έγγραφο. Και τούτο γιατί εκλείπουν οι ποινικές συνέπειες που ενδιαφέρουν τη δημόσια τάξη και επέβαλαν την εν λόγω ρύθμιση (ΑΠ 914/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 979/2010). Τέλος, η ακυρότητα που συνεπάγεται η μη τήρηση των διατάξεων των άρθρων 1719 έως 1757 ΑΚ κατά τη σύνταξη διαθήκης είναι απόλυτη, δηλαδή μπορεί να την επικαλεσθεί οποιοσδήποτε έχει έννομο συμφέρον. Η διαθήκη θεωρείται σαν να μην συντάχθηκε ποτέ, δεν επιφέρει δε κανένα έννομο αποτέλεσμα (ΑΚ 180). Η ακυρότητα λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο και για το λόγο αυτό η επίκληση της ακυρότητας προβάλλεται σε κάθε στάση της δίκης (ΚΠολΔ 269 παρ. 1 εδ. β’ ως ίσχυε κατά το χρόνο άσκησης της υπό κρίση αγωγής). Η ακυρότητα του άρθρου 1718 ΑΚ δεν μπορεί να θεραπευτεί και συνεπώς δεν νοείται επικύρωση άκυρης διαθήκης (Μαυρομιχάλη, Κληρονομικό Δίκαιο τ.1 σελ. 93-94, Παπαντωνίου Κληρονομικό δίκαιο παρ. 64, Γεωργιάδη – Σταθόπουλου ΕρμΑΚ υπό άρθρο 1718, 6).

Με την υπό κρίση αγωγή του το ενάγον ΝΠΔΔ ισχυρίζεται ότι ο ………. του …………, που απεβίωσε στις ………., κάτοικος εν ζωή Λεωνιδίου Νότιας Κυνουρίας Αρκαδίας, κατέστησε το ενάγον κληρονόμο του επί μίας διώροφης οικίας με το οικόπεδο και την περιοχή της και το συνεχόμενο οικόπεδο μέχρι τους δημοτικούς δρόμους, που βρίσκεται στη συνοικία «……..» της πόλης του Λεωνιδίου, με τα υπάρχοντα σε αυτή έπιπλα, σκεύη και λοιπά χρηστικά αντικείμενα, συνολικής αξίας ……… ευρώ, με την υπ’ αριθ. ………… δημόσια διαθήκη που συντάχθηκε ενώπιον της συμβολαιογράφου …………………….. και δημοσιεύθηκε νόμιμα με το υπ’ αριθ. ……….. πρακτικό του Ειρηνοδικείου Άστρους, με την οποία διαθήκη ο κληρονομούμενος ανακάλεσε όλες τις προγενέστερες διαθήκες του. Ότι την κληρονομιά αυτή το ενάγον την αποδέχθηκε με την υπ’ αριθ. ……….. πράξη ενώπιον της συμβολαιογράφου …………., νομίμως μεταγεγραμμένη στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου …………, στον τόμο ………. με α/α ……… και ότι το ενάγον κατέστη κύριος του άνω ακινήτου από το χρόνο θανάτου του άνω κληρονομουμένου. Ότι ο εναγόμενος αρνείται να αποδώσει το συγκεκριμένο ακίνητο, κατακρατώντας το ως κληρονόμος, επικαλούμενος κληρονομικό δικαίωμα δυνάμει προγενέστερης, ήτοι της από ……….. ιδιόγραφης διαθήκης του αποβιώσαντος, που δημοσιεύθηκε νόμιμα στις …………., με την οποία εγκαθιστούσε κληρονόμο του και την κληρονομία αποδέχθηκε με τη με αριθμό ……….. πράξη ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών ……………., νομίμως μεταγεγραμμένης στα ίδια ως άνω βιβλία, στον τόμο ……. με α/α ……, αμφισβητώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το κληρονομικό δικαίωμα του ενάγοντος επί του ακινήτου. Ότι ο εναγόμενος ουδέποτε κατέστη κληρονόμος του αποβιώσαντος καθώς η ιδιόγραφη διαθήκη, με την οποία τον τιμούσε ο αποβιώσας, είχε ήδη ανακληθεί με την άνω μεταγενέστερη δημόσια τοιαύτη και συνεπώς κατακρατεί το άνω κληρονομιαίο στοιχείο χωρίς δικαίωμα. Με το ιστορικό αυτό το ενάγον ζητά να αναγνωρισθεί το κληρονομικό δικαίωμά του επί του άνω κληρονομιαίου στοιχείου, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του το αποδώσει, να αναγνωρισθεί ότι ο εναγόμενος δεν απέκτησε κληρονομικό δικαίωμα επ’ αυτού βάσει της άνω ιδιόγραφης διαθήκης και επαγωγικώς ότι δεν κατέστη κύριος αυτού. Ακόμη, ζητά να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί ο εναγόμενος στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του.

Με το ανωτέρω περιεχόμενο και αιτήματα το αγωγικό δικόγραφο παραδεκτά εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού ως καθ’ ύλη και κατά τόπον αρμοδίου (άρθρα 14 περ. 2, 22, 29 και 30 ΚΠολΔ) τυγχάνει δε ορισμένη, απορριπτομένου του αντιθέτου ισχυρισμού του εναγομένου, αφού δεν εφαρμόζεται εν προκειμένω η νέα διάταξη του άρθρου 117 ΚΠολΔ αφού η τροποποίηση της ανωτέρω διάταξης επήλθε με τον ν. 4335/2015 με έναρξη ισχύος την 1/1/2016 και επομένως δεν εφαρμόζεται εν προκειμένω, όπου η αγωγή έχει κατατεθεί, αρχικά, την 26/6/2014 ήτοι πριν την έναρξη ισχύος του ανωτέρω νόμου. Κατά τα λοιπά η υπό κρίση αγωγή είναι και νόμιμη σύμφωνα με τις διατάξεις που προαναφέρθηκαν στη μείζονα πρόταση και εκείνες των άρθρων 1724 επ., 1871, 1094 ΑΚ και 70 κα.ι 176 ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος για την κήρυξη της απόφασης προσωρινά εκτελεστής για τα αναγνωριστικά αιτήματα της υπό κρίση αγωγής αφού προσωρινά εκτελεστές κηρύσσονται μόνο οι καταψηφιστικές διατάξεις (αρ. 907 επ. ΚΠολΔ). Σημειωτέον ότι στην υπό κρίση αγωγή σωρεύονται νόμιμα αγωγή περί κλήρου και διεκδικητική αγωγή χωρίς να δημιουργείται οιοδήποτε πρόβλημα, διότι πληρούνται όλοι οι όροι του άρθρου 218 ΚΠολΔ. Επίσης, τηρήθηκε η προδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 220 ΚΠολΔ, δηλαδή περίληψη της αγωγής εγγράφηκε εμπρόθεσμα στο οικείο βιβλίο διεκδικήσεων του αμίσθου Υποθυκοφυλακείου ……… (βλ. υπ’ αρ. ……….. προσκομισθέν πιστοποιητικό), ενώ τηρήθηκε η διαδικασία του άρθρου 106 ν. 2961/2001 (προσκομίσθηκε πιστοποιητικό δήλωσης φόρου κληρονομιάς) και επομένως η υπό κρίση αγωγή θα πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω κατ’ ουσία, αφού δεν απαιτείται στην προκειμένη περίπτωση η καταβολή δικαστικού ενσήμου δεδομένου ότι το ενάγον ως Ν.Π.Δ.Δ απαλλάσσεται από την καταβολή δικαστικού ενσήμου, σύμφωνα με το άρθρο 28 § 4 ν. 2579/1998 «φορολογικές διαρρυθμίσεις και άλλες διατάξεις» (Φ.Ε.Κ. Α1 31/17.2.1998), αφού έχει επεκταθεί και στις δίκες κατά τις οποίες παρίσταται το νομικό πρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος ή τα άλλα θρησκευτικά Ν.Π.Δ.Δ., η απαλλαγή που απολαύει το Δημόσιο από την υποχρέωση καταβολής οποιουδήποτε παράβολου, τέλους, ενσήμου ή εισφοράς για την άσκηση ή την εκδίκαση αγωγών, ενδίκου μέσου ή βοηθήματος, ή για τη διενέργεια οποιασδήποτε δικαστικής ή διαδικαστικής πράξης, ενώπιον όλων των δικαστικών ή άλλων αρχών (Η απαλλαγή προβλέπεται για το Δημόσιο από τις διατάξεις των άρθρων 11 του Κανονιστικού Διατάγματος της 26ης Ιουνίου – 10ης Ιουλίου 1944 «Περί Κευδικός των νόμων περί δικών του Δημοσίου» και 22 § 4 ν. 1868/1989 (Φ.Ε.Κ Α1 230) (βλ. Γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ. 488/1995 και ΑΠ 783/2000 Ε.Ε.Ν 2001.847, ΣτΕ 28/2003, ΕΔΚΑ 45.106-110, ΣτΕ 2811/2000 ΔιΔικ 14.593, ΕλΣυν 154/1999 ΕΔΚΑ 42.123, ΑΠ 554/1964, ΝοΒ 13.178 ΑρχΝ 16.763, ΑΠ 631/1963, ΝοΒ 12.334).

Ο εναγόμενος με τις προτάσεις του αρνήθηκε την αγωγή ενώ προέβαλε με τις προτάσεις του την ένσταση ακυρότητας λόγω πλάνης ένεκα του ότι, όπως ισχυρίζεται, ο κληρονομούμενος πλανήθηκε ως προς το ακίνητο που μεταβίβασε στο ενάγον και δεν ήταν αυτή η πραγματική βούληση του, ένσταση η οποία είναι ορισμένη και νόμιμη κατ’ άρθρο 1783 ΑΚ, ενώ πρότεινε και την ένσταση επισχέσεως ένεκα του ότι ο ίδιος έχει προβεί σε δαπάνες στο ακίνητο, ένσταση η οποία τυγχάνει νόμιμη κατ’ άρθρο 1875 παρ. 2 ΑΚ και πρέπει οι ανωτέρω ενστάσεις να εξεταστούν περαιτέρω κατ’ ουσία. Ακόμη, ο εναγόμενος με την προθήκη των προτάσεών του πρότεινε την ένσταση πλαστότητας της υπό κρίση διαθήκης ένεκα του ότι κατά την σύνταξη αυτής παρίσταντο και άλλα πρόσωπα εκτός από εκείνα που προβλέπονται στα άρθρα 1725 επ. ΑΚ. Η ένσταση αυτή, όμως πρέπει να απορριφθεί ως απαραδέκτως ασκηθείσα ένεκα του ότι ο εναγόμενος παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου Δικηγόρου του ενώπιον του ακροατηρίου, χωρίς όμως να έχει παράσχει στον τελευταίο ειδική εξουσιοδότηση προς υποβολή ενστάσεως πλαστογραφίας, όπως απαιτείται εν προκειμένω, σύμφωνα και με όσα προαναφέρθηκαν στην ανωτέρω μείζονα πρόταση, αφού στην προσκομισθείσα από …… εξουσιοδότηση στο πρόσωπο του πληρεξουσίου του, ο εναγόμενος δεν παρέχει την σχετική εντολή.

Από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα απόδειξης, από την εκτίμηση των νομίμως και με επίκληση, προσκομιζομένων δημοσίων και ιδιωτικών εγγράφων, άλλα από τα οποία λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα, (άρθρ 339 σε συνδ. προς 395 ΚΠολΔ), για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, από τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), σε συνδυασμό και με την, επ’ ακροατηρίου, ττροφορική διαδικασία, αποδείχθηκαν τα εξής πραγματικά περιστατικά για την υπόθεση αυτή:

Ο ……… του ……., κάτοικος εν ζωή …………. Δήμου Νότιας Κυνουρίας απεβίωσε την ………. σε νοσοκομείο του Πειραιά όπου νοσηλευόταν. Πριν το θάνατό του είχε προβεί στην σύνταξη της υπ’ αριθ. ……….. δημόσια διαθήκης ενώπιον της Συμβολαιογράφου ……………, η οποία, διαθήκη δημοσιεύτηκε στη συνέχεια με το υπ’ αριθ. ……… πρακτικό δημοσίευσης του Ειρηνοδικείου Αστρους. Στο κείμενο της ανωτέρω πράξης δημόσιας διαθήκης αναφέρεται ρητά ότι: «…τα συμπράττοντα πρόσωπα ήταν παρόντα σε όλη τη διάρκεια της πράξης αυτής, δεν παραστάθηκε κανένας άλλος, εκτός από τον διαθέτη, τους μάρτυρες και εμένα…». Από την ένορκη εξέταση, όμως, του μάρτυρα απόδειξης ενώπιον του ακροατηρίου, ήτοι του ……………. του ………, ο οποίος, όπως προκύπτει και από το κείμενο της ανωτέρω διαθήκης ήταν και ο ένας από τους τρεις μάρτυρες που συνυπέγραψαν την πράξη δημόσιας διαθήκης και ήταν παρών κατά τη σύνταξη αυτής ενώπιον της συμβολαιογράφου, προέκυψε ότι κατά τη σύνταξη της ανωτέρω διαθήκης ήταν παρόντα και τρίτα πρόσωπα και συγκεκριμένα η αδερφός της συμβολαιογράφου, η οποία ετύγχανε και δικηγόρος και κατά τα λεγάμενα του μάρτυρα, παρίστατο καθ’ όλη τη διάρκεια της σύνταξης της διαθήκης και υπέβαλε υποδείξεις προς τον κληρονομούμενο σ’ ότι αφορά το κείμενο της τελευταίας του βούλησης. Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι κατά τη σύνταξη της ανωτέρω δημόσιας διαθήκης δεν τηρήθηκαν οι προϋποθέσεις των άρθρων 1724 επ. ΑΚ και ειδικότερα οι διατάξεις περί μη παρουσίας τρίτων προσώπων, πλην εκείνων που ορίζει ο νόμος, κατά την κατάρτιση της συγκεκριμένης δημόσιας διαθήκης με αποτέλεσμα να υφίσταται ακυρότητα της συγκεκριμένης διαθήκης, η οποία, σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν στην ανωτέρω μείζονα πρόταση λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο. Ειδικότερα, κατά την ορθή έννοια της διατάξεως του αρ. 1730 παρ. 3 ΑΚ. απαγορεύεται, η, κατά το χρόνο συντάξεως της δημόσιας διαθήκης, παρουσία, εκτός των κατά τα άρθρα 1725 – 1729 ΑΚ συμπραττόντων προσώπων και άλλου προσώπου, όταν η παρουσία αυτού, ενόψει των περιστάσεων, που συντρέχουν κάθε φορά, μπορεί να ασκήσει αποφασιστικό επηρεασμό στην ψυχική κατάσταση και τα συναισθήματα του διαθέτη, κατά τρόπο, ώστε η δήλωση της τελευταίας βουλήσεώς του να μην εκφράζει την ελεύθερη και αβίαστη θέληση αυτού περί της τύχης της κληρονομιάς του. Στην προκειμένη περίπτωση, από τη ένορκη κατάθεση του μάρτυρα προέκυψε ότι κατά την σύνταξη της επίδικης διαθήκης ήταν παρούσα η αδερφή της συμβολαιογράφου, η οποία ένεκα και της ιδιότητάς της, ως Δικηγόρου, προκύπτει ότι είχε την δυνατότητα να επηρεάσει την βούληση του διαθέτη και λόγω των ειδικών γνώσεών της να μεταβάλει την βούληση αυτού. Το γεγονός αυτό, όμως, της ύπαρξης και τρίτου προσώπου πέραν των προβλεπομένων, κατά την κατάρτιση της επίδικης διαθήκης, ουδόλως αναγράφηκε στο κείμενο αυτής, αφού όπως προαναφέρθηκε η αρμόδια Συμβολαιογράφος βεβαίωσε στην τελική πράξη ότι δεν παρίστατο κανένα άλλο πρόσωπο πλην της ιδίας, του διαθέτη και των μαρτύρων. Γεγονότα, όμως, που βεβαιώνονται από συμβολαιογράφο στο δημόσιο έγγραφο της διαθήκης, είτε ως γενόμενα από αυτόν, είτε ως γενόμενα ενώπιον του, κατά των οποίων χωρεί ανταπόδειξη μόνο με την προσβολή της διαθήκης ως πλαστής είναι, όπως προαναφέρθηκε και στην ανωτέρω μείζονα πρόταση, όσα αναφέρονται στην τήρηση των διατυπώσεων, που ορίζονται στα άρθρα 1725 έως 1737 ΑΚ και ειδικότερα, εκτός των άλλων και όσον αφορά στη μνεία ότι δεν παρίσταντο κατά τη σύνταξή της, αλλά πρόσωπα εκτός από το διαθέτη και τα πρόσωπα που συμπράττουν. Για τους λόγους αυτούς, επομένως, η υπό κρίση αγωγή θα πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της, ως ουσία αβάσιμη, ένεκα του αποδείχθηκε ότι η υπ’ αριθ. ………. δημόσια διαθήκη ήταν άκυρη και εξ αυτού του λόγου θεωρείται ως μη γενόμενη (αρ. 180 ΑΚ) και επομένως το ενάγον δεν έχει οιοδήποτε δικαίωμα στο επίδικο ακίνητο, λαμβανομένου υπόψη ότι προϋπήρχε προγενέστερη ιδιόγραφη διαθήκη και συγκεκριμένα η από ……….. ιδιόγραφη διαθήκη, η οποία δημοσιεύτηκε με το υπ’ αριθ. ……….. πρακτικό του Ειρηνοδικείου Νίκαιας, με την οποία ο διαθέτης καθόριζε την διανομή της περιουσίας του. Τα δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφιστούν στο σύνολό τους μεταξύ των διαδίκων ένεκα του ότι η ερμηνεία των κανόνων δικαίου στην προκειμένη περίπτωση ήταν ιδιαίτερα δυσχερής (αρ. 179 ΚΠολΔ). Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 38 ΚΠΔ, καθώς δημιουργούνται υπόνοιες διάπραξης αυτεπαγγέλτως διωκόμενης αξιόποινης πράξης (πλαστογραφίας της επίδικης διαθήκης και του ιδιαιτέρως μεγάλου ποσού της κληρονομιαίας περιουσίας), πρέπει, με την επιμέλεια της αρμόδιας γραμματέα, να διαβιβαστεί αντίγραφο της παρούσας απόφασης, το απόσπασμα της οποίας επέχει θέση έκθεσης, συνημμένα, δε, σε αυτό πρέπει να διαβιβασθούν, σε επικυρωμένα αντίγραφα, το δικόγραφο της κρινόμενης αγωγής, τα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του παρόντος Δικαστηρίου, οι κατατεθείσες από τους διαδίκους προτάσεις με τις οικείες προσθήκες και αντικρούσεις, καθώς και αντίγραφο της υπ’ αριθ. …….. δημόσιας διαθήκης που εμπεριέχεται στη δικογραφία στην αρμόδια Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ναυπλίου για να διερευνήσει εάν υπάρχουν ποινικές ευθύνες των διαδίκων, ή τρίτων προσώπων.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΩΝΤΑΣ αντιμωλία των διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ τη διαβίβαση στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ναυπλίου των εγγράφων που αναφέρονται στο σκεπτικό της παρούσας προκειμένου να ενεργήσει τις νόμιμες ενέργειες.

ΚΡΙΘΗΚΕ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ και ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στο Ναύπλιο στις 23/7/2018.